کد مطلب:95514 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:219
[صفحه 47] در اوصاف حكومت دشمن ترین مردم در پیشگاه خداوند دو طایفه اند: یك طایفه مردمی كه از كردار و رفتار و انجام امور خیر و یا اعمال ناپسند آزاد مانده اند و خداوند آنها را بحال خود گذاشته است. اما ایشان بیشتر دل به نادرستی داده و گردن تمرد و عصیان كشیده اند. چنین مردمی برای كسانی كه فریبشان را خورده اند فتنه و بلایی بزرگ است چرا كه گمراه كننده قوم و ملت خود می باشند. اعمال مردم در گرو اعمال آنهاست. دوم طایفه ای كه در غرقاب جهالت غوطه می خورند و در ظلمت فرومانده اند مردم ایشان را عالم و آگاه می دانند در حالی كه فروغ رستگاری و علم در آنها دیده نمی شود و حب ریاست چشم و گوش آنان را كور و كر كرده است، خود را عالم و واقف می دانند ولی جاهل و نادانند و افكارشان راه فساد می رود. راهشان باطل و كارشان سست و ناپایدار است، خود را به مردم قاضی عالم و آگاه معرفی می كنند و وجودشان را ضامن سعادت مردم می دانند در حالی كه خود از علم قضا و سعادت بهره ای ندارند اگر داوری صحیح كنند، نگرانند كه خطا كرده باشند و اگر داوری غلط كرده باشند خیال عافیت دارند، با تردید سخن می گویند و سخن را می پراكنند، بی آنكه به صحیح یا غلط بودن آن واقف باشند همانگونه كه باد گیاهان خشك را این سو و آن سو می پراكند. بخدا سوگند كه از جور ایشان ارباب قضا فریاد می كشند و از خونهائی كه به ناحق ریخته شده است دلخونند.. من به پیشگاه حق از این دسته مردم كه اینگونه در جهالت زندگی می كنند و راه به گمراهی می برند شكایت می برم. در نزد ایشان متاعی كهنه تر و بی مشتری تر از قرآن نیست و هیچ حركتی غیر از تحریف این كتاب خدا در آنان نیست. زیرا در نزد ایشان معروف زشت ترین و منكر نیكوترین چیز است و آنها خوبیها و بدیها را می شناسند. وای وای بر ضلالت و گمراهی ایشان.
صفحه 47.